Szóste Wyróżnienie Centrum Studiów Zaawansowanych PW przyznane profesorowi Markowi Budzyńskiemu

Wyróżnienie Centrum Studiów Zaawansowanych 

KOSMOS PITAGORASA

"Laus tibi, non tuleris qui vincula mente animoque"

 dla profesora Marka  Budzyńskiego- 12.10.2020r.

12 października 2020 roku po raz szósty zostanie wręczona statuetka Wyróżnienia Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej zwanego Kosmosem Pitagorasa, którego motto Laus tibi, non tuleris qui vincula mente animoque – „Chwała Ci za to, że nie pozwoliłeś nałożyć więzów na swój umysł i swego ducha” doskonale charakteryzuje wyjątkowe walory osobowości laureata, wybitnego architekta, profesora Marka Budzyńskiego z Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Uroczystość odbyła się w Sali Senatu Gmachu Głównego PW o godz. 16.15, podczas której laureat wygłosił odczyt pt. "Przekształcanie przestrzeni dla potrzeb życia".

Wydarzenie bylo transmitowane on-line na serwisie Twitch, pod adresem: www.twitch.tv/ptapw_tv.

Profesor Marek Budzyński urodził się 7 kwietnia 1939 r w Poznaniu. Absolwent Technikum Budowlanego w Warszawie (1956) a następnie Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1963). Dyplom obronił w pracowni prof. Bohdana Pniewskiego. W 1983 roku uzyskał stopień doktora, a w 2015 r. tytuł profesora.

W latach 1965-2016, z przerwami, pracował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

W latach 1961-1988 był projektantem i generalnym projektantem w państwowych biurach projektów.

Od 1983 do 1985 roku był zatrudniony jako asystent w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej. W 1971 r. pracował jako wykładowca w Ärhus w filii Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze.

Od 1984 roku prowadził ze Zbigniewem Badowskim pracownię w spółdzielni architektów „A”.

Od 1993 roku był prezesem Pracowni Badowski, Budzyński, do której w 1997 r. dołączył Adam Kowalewski. W 2000 roku założył własną pracownię - Marek Budzyński Architekt sp. z.o.o.

W trakcie wielu lat pracy współdziałał m.in. z: Główną Komisją Urbanistyczną, Radą Architektury, Radą Programową dawnego Instytutu Gospodarki Przestrzennej i Mieszkalnictwa.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Medalem  im. Króla Stanisława Augusta przyznawanym zasłużonym w dziele budowy majestatu Stolicy, a także srebrnym medalem Gloria Artis. Laureat Nagrody Honorowej SARP.

Jest autorem lub współautorem wielu realizacji, ważniejsze         z nich to: Zakłady Azotowe we Włocławku (1968); Zespół Osiedli Ursynów Północny (1972-1980); Zespół Osiedli Młodych w Nowym Dworze (1978-1983); Kościół na Ursynowie (1980-1985); Plan miejscowy obudowy al. Komisji Edukacji Narodowej w Warszawie (do 1989); Zespół mieszkalny przy Pasażu Ursynowskim w Warszawie (1997); Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego (1999); Siedziba Sądu Najwyższego (1999); Siedziba Administracyjno-Techniczna Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (2003); Opera i Filharmonia Podlaska (2012);

zespół mieszkaniowy „Pod Brzozami” na Ursynowie (2011); Kampus Uniwersytetu w Białymstoku (2014); Obserwatorium astronomiczne z planetarium Uniwersytetu w Białymstoku (2020).

Pisząc o Profesorze Marku Budzyńskim nie można zapomnieć o projektach, które nie zostały zrealizowane, ważniejsze z nich to: Pomnik Zwycięstwa na Playa Giron na Kubie (1963), „Koncentracja liniowa” (1968), Muzeum Wojska Polskiego na Cytadeli Warszawskiej (1978); zabudowa mieszkaniowa dla górników miedziowych w Lubiniu (1978); Projekt Planu Miejscowego Konstancin-Jeziorna (1994); Świątynia Świętej Opatrzności Bożej w Warszawie (2000); Ambasada RP w Berlinie (2002); Park Technologiczny Prokom w Warszawie (2004); Centrum Edukacji Przyrodniczej pod Reglami (2012); Plan miejscowy Wzgórza Kredowego w Chełmie (2016).

Wybrane publikacje:

Parcelacja grupowa: propozycja regulacji przestrzennej powstawania nowych fragmentów miast o przeważającej funkcji mieszkaniowej, w warunkach dużej jednoczesności działań, Warszawa 1983; Marek Budzyński Architekt – wydawnictwo SARP 1993;

Utrzymanie życia jako podstawowa wartość przestrzeni miast, w: Wartościowanie współczesnej przestrzeni miejskiej, Warszawa 2010;

Przekształcanie przestrzeni w miasto współżycia Natury i Kultury, w: Odnowa krajobrazu miejskiego. Miasto przyjazne ludziom, wydawnictwo po konferencji ULAR 6, Gliwice 2012;

Rytmy. Powtórzenia. Związki. Uczestniczenie w procesie przekształcania przestrzeni, w: Architektura Muzyki, wydawnictwo po XII Międzynarodowym Triennale Architektury, Kraków 2012;

Artykuły w czasopismach:

„Architekt”, „Architektura”, „Urbanista”.